roberthist

19 sierpnia 2016 roku wybuchła afera reprywatyzacyjna wywołana historią działki po dawnej kamienicy przy Chmielnej 70 w Warszawie, tydzień potem Janusz Majcherek napisał w „Gazecie Wyborczej”: „ Niepamiętający PRL młodzi lewicowi doktrynerzy uważają, że zamieszkiwanie w cudzym domu przez 50 lat za półdarmo jest sprawiedliwe, natomiast za skandal uznają domaganie się przez właścicieli od lokatorów zapłaty realnego czynszu lub wyprowadzenia się. Są też przekonani, że lepiej, aby tereny budowlane w miastach stały puste, niż miały trafić w niepowołane ręce. Dlatego nagłaśniają aferę reprywatyzacyjną w Warszawie. Ale problem dotyczy niemal wszystkich polskich miast, oszpeconych stojącymi w śródmieściach zapuszczonymi kamienicami i niezagospodarowanymi działkami budowlanym i” . Głos Majcherka podziela E wa Siedlecka była dziennikarka „Gazety Wyborczej”. W „Poranku TOK FM” prowadzonym przez Dorotę Warakomską jesienią 2017 roku powiedziała dokładnie, to co ponad rok wcześniej napisał

Wy! Córki najpotężniejszego domu panującego Europy! Wy! Ofiary swoich ojców, braci i synów! Sprzedane w imię ambicji własnej rodziny. Niekochane, nienawidzone, zapomniane większość przez potomnych. Odeszłyście z waszym smutnym ceremonialnym, pełnym pompy życiem. Spoczywacie w zimnych kryptach patriarchalnych świątyń. Córki Habsburgów za mąż wydane za potworów w koronach. Córy Austrii i Hiszpanii w interesie dynastii poświęcone. Od Portugalii po Polskę i Litwę sprzedane za sławę i chwałę szwabskiego rodu. Wy! Patrzycie na nas wyniośle z portretów wielkich malarzy. Wy! Tak dumne ze swojego boskiego pochodzenia. Naprawdę oddane innym mężczyzną o błękitnej krwi jak niewolnice w darze. Byłyście opium dla mas, wasze życie to był jeden wielki teatr dworski przez jedną chwilę do was nienależący. Córki książąt, arcyksiążąt, królów oraz cesarzy. Damy pobożne i oddane rodzinie, w milczeniu dzielące łoże z wujami oraz kuzynami. Córki habsburs

Spór o ocenę Okrągłego Stołu stanowi  oś podziału politycznego oraz oceny III RP.  A to jak żyło się zwykłym obywatelom przez ostatnie 30 lat jest mało interesujące dla polityków oraz publicystów.  - Niech pan nie odchodzi! Już naprawdę jest źle, a jak inni pójdą za pana przykładem, to już nikt nie będzie roznosił listy na naszym rejonie – rzuciła do mojego znajomego rok temu jego przełożona. - Pani naczelnik ja nie mam jak z pensji listonosza sam wyżyć, a co dopiero moja rodzina. Z żoną ledwie możemy przeżyć razem. Musimy wyjechać z Polski. Tu nie ma przyszłości – padło w odpowiedzi ze strony znajomego. Tak zakończyła się jego praca listonosza po 20 latach. W 1999 roku podjął pracę doręczyciela poczty w jednym z warsz naszych warszawskich oddziałów Poczty Polskiej. Inaczej wyglądała jego sytuacja 20 lat temu kiedy podejmował pracę listonosza. Wchodził w dorosłość, miał wiele nadziei. Z biegiem lat nadzieja zmieniła się w gorycz oraz złość. Na kogo

  Ty jesteś Marcin Zawada! Wróciłeś do kraju po dziesięciu latach. Pierwsze co zrobiłeś, to na babci polu gdzieś tam w głuchej hali marihuanę żeś odpalił. Na dole zrobiłeś dyskotekę w rytmach disco polo. Tak dla kamuflażu. Jesteś cwany. Czy inteligentny? To już jest nieważne. Całe Brzózki cieszą się, Marcinek Zawada powrócił. Jest jakby pażdzierzowo. Cała wieś zleciała, syn marnotrawny po latach wrócił. Ilono ty królowo polskich filmów lat 80-tych! Czas dla ciebie jakby stał w miejscu. Scenariusze piszesz błahe. Litości nad ludźmi nie masz, sprzedajesz im nierealne historie. Mamisz ich obrazami, które nie istnieją. Co jeszcze wymyślisz następnym razem? Jest jakby pażdzierzowo! Kupiła to w kinach publika! Tańczy cała wieś Brzózki, wnunio Solskiej do ojcowizny powrócił!