roberthist

Jadąc pociągiem z Frankfurtu nad Odrą do Berlina mija się Fürstenwalde. To największe miasto położone przy linii kolejowej Frankfurt – Berlin. Miasto pod względem liczby ludności zatrzymało się w miejscu (liczy 31 992 mieszkańców). Już nie ubywa tam osób, ale też nie przybywa. Wpływ na to ma położenie miasta. Leży 100 km od niemieckiej stolicy i jest dobrze z nią skomunikowane. Mieszkania są tanie, młodzi pracując w Berlinie a żyjąc w Fürstenwalde nie muszą wynajmować drogich berlińskich mieszkań. Stąd stała liczba mieszkańców. To jednak wyjątek na terenie dawnego NRD. Nie tak daleko od Fürstenwalde przy granicy z Polską położony jest Frankfurt nad Odrą. Oba miasta łączył fakt bycia byłymi ośrodkiem przemysłowym wschodnioniemieckiego. Po upadku tych zakładów pracy po 1990 roku wyjechało stamtąd sporo osób. Zaczęto wyburzać bloki z wielkiej płyty symbol sukcesu Niemiec wschodnich, a dziś stanowiące symbol porażki narzuconej przez Helmuta Kola wizji rozwoju kraju na początku lat dziewięć

Od kiedy w ubiegłym roku przez przypadek trafiłem na serial „Netfilixa” o znamiennym tytule „Berlińskie psy” chętnie do niego wracam. Przyznaje się, że podoba mi się gra aktorów, scenariusz, tempo akcji. Po obejrzeniu serialu postanowiłem zajrzeć do recenzji jakie ukazały się po jego premierze pięć lat temu i w późniejszym okresie. Większość z nich nie jest pozytywna. Według autorów recenzji „Berlińskie psy” są zbyt przerysowane, za dużo wątków, nieistniejąca dzielnica miasta o nazwie Kaiserwarte, gdzie rządzi bezwzględny gang Hakima Tariki-Amira. Tureckie getto wyjęte z pod niemieckiego prawa może sprawiać wrażenie przerysowanego. Hakim i jego ludzie mieszkają w kamienicach, które sąsiadują z blokami wielkopłytowymi tworząc absurdalny zespół urbanistyczny. Taki jest Berlin wschodni, gdzie uchowała się powojenna zabudowa miasta, a obok powstawały bloki przyszłości na chwałę enerdowskiego porządku. Hakim to gangster zajmujący się rozprowadzaniem narkotyków po mieście. Nikt nie może się